Laktaza
enzym katalizujący hydrolizę disacharydu laktozy na jej dwa komponenty – glukozę i galaktozę. Wytwarzana jest przez zwierzęta, rośliny, grzyby.
Laktoza
cukier mlekowy C12H22O11 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanów, dwucukier zbudowany z D-galaktozy i D-glukozy, połączonych wiązaniem β-1,4-glikozydowym. Występuje w mleku.
Agar-agar
wytwarzany jest z krasnorostów (Rhodophyta). Jest wykorzystywany jako naturalny, bezsmakowy środek żelujący, zastępujący żelatynę
Dyfuzja
samorzutne mieszanie się ze sobą różnych substancji na skutek ruchu drobin.
stosunek powierzchni do objętości zmniejsza się wraz ze wzrostem komórki.
jeśli rozmiar komórki wzrośnie powyżej pewnej granicy, niewystarczająca ilość materiału będzie w stanie przejść przez membranę wystarczająco szybko, aby pomieścić zwiększoną objętość komórkową. W takim przypadku komórka musi podzielić się na mniejsze komórki o korzystnych stosunkach powierzchnia / objętość lub przestać funkcjonować.
zwiększenie stosunku pola powierzchni do objętości
ułatwia dyfuzję
U części ludzi, w wieku 2–12 lat ustaje wytwarzanie laktazy.
W efekcie dochodzi do fermentacji laktozy przez florę bakteryjną jelita, co – często, powoduje bóle brzucha, biegunkę, wzdęcia i inne objawy żołądkowo-jelitowe, określane łącznie jako nietolerancja.
Utrzymanie wydzielania laktazy u dorosłych ma podłoże genetyczne i jest różne u różnych populacji.
Najczęściej występuje w północnej Europie, u niektórych ludów Afryki, nomadów, którzy od dawna pili słodkie mleko.
Cecha jest spowodowana mutacjami w obszarach intronów genu MCM6, które wpływają na ekspresję genu LCT. W Europie za tolerancję laktozy odpowiadają dwie mutacje: przede wszystkim zmiana C na T w pozycji −13910, i nieco rzadsza zmiana G na A w pozycji −22018. W Afryce Wschodniej z tolerancją na laktozę skorelowane są inne polimorfizmy, również znajdujące się w intronach genu MCM6.
zmniejszający się stosunek powierzchni do objętości
zmniejsza dyfuzję
zwierzęta płaskie mają bardzo wysoki stosunek powierzchni do objętości
dlatego dyfuzja tlenu i dwutlenku węgla w wodzie może zachodzić bardzo szybko